Ik las onlangs een artikel over de wachtlijsten in de woonzorgcentra. Daarin werd gesteld dat wachtlijsten in heel wat woonzorgcentra terug aanzwellen.
Geen evidentie voor zij die hiermee te maken krijgen. Deze confrontatie kan soms zeer hard zijn omdat hoe langer hoe meer mensen vanuit een crisissituatie naar een woonzorgcentrum verhuizen. Bijvoorbeeld na een val, fout medicatiegebruik, het plots wegvallen van de mantelzorger, komt men in het ziekenhuis terecht. Na de nodige zorgen wordt vastgesteld dat een terugkeer naar huis, ondanks heel wat ondersteuning, niet langer mogelijk is.
Het woonzorgcentrum is dan het enige overblijvende alternatief.
Een recente studie van de Koning Boudewijnstichting geeft aan dat 62% van de 60-plussers het vooruitzicht van zorgbehoevendheid angst inboezemt en dat 40% negatief tot zeer negatief kijkt tegenover het ouder worden. Is het daarom verwonderlijk dat 71% van de 60-plussers hoopt om nooit in een woonzorgcentrum terecht te komen? Het is niet zozeer het woonzorgcentrum zelf, maar vooral de angst om zorgbehoevend te worden dat de oorzaak van deze negatieve perceptie is. Die laatste zin grijpt mij aan, omdat ik dit heel veel hoor tijdens mijn job.
Het is de bedoeling om de mensen zo lang mogelijk thuis te kunnen laten wonen met de nodige hulp en ondersteuning, maar het is een feit dat er dikwijls een moment komt dat het echt niet meer gaat en dat een woonzorgcentrum de enige optie is.
Ik vroeg mij af meneer de schepen hoe het gesteld is in Gent met de wachtlijsten, want soms komt het moment heel plots en stel je voor dat er dan geen plaats is voor uw geliefde. Vandaar mijn vragen meneer de schepen.
Gent telt 26 woonzorgcentra waaronder 21 private woonzorgcentra en 5 woonzorgcentra van de Stad/OCMW
Van de private woonzorgcentra hebben wij als stad geen zicht op de wachtlijsten gezien deze gegevens niet beschikbaar zijn.
Een centraal inschrijvingsregister voor alle Gentse WZC is er dus niet en dat wil de sector ook niet.
Uit de praktijk weten we wel dat elk woonzorgcentrum in Gent met een wachtlijst werkt en er weinig tot geen leegstand is.
Op de wachtlijst voor onze eigen (5) woonzorgcentra stonden er op 1 februari in totaal 204 kandidaten.
Een kandidaat kan de keuze hebben uit 1 WZC of uit meerdere.
De wachttijd per woonzorgcentrum en zelfs per afdeling is verschillend.
Men kijkt steeds waar de kandidaat het beste thuishoort, want niet elke afdeling is dezelfde en we zoeken steeds naar een plaats op maat van de zorgnoden. Ook de dringendheid voor een opname verschilt per kandidaat.
De aanvraag voor een inschrijving op de wachtlijst van de stedelijke woonzorgcentra kan telefonisch, schriftelijk of persoonlijk ingediend worden bij het woonzorgcentrum naar keuze of bij een lokaal dienstencentrum in de buurt van de aanvrager.
Van daaruit worden ze doorgestuurd naar de dienst Advies, Oriëntatie en Opname die het wachtlijstbeheer voor de vijf WZC van de Stad opneemt.
Opnameaanvragen vanuit de ziekenhuizen worden rechtstreeks naar de dienst doorgestuurd via een centraal emailadres.
Men komt in aanmerking voor inschrijving op de wachtlijst van een stedelijk WZC wanneer men
Als aan bovenstaande criteria voldaan werd dan zal een maatschappelijk werker een huis-of ziekenhuisbezoek brengen bij de aanvrager om het dossier op te maken en vervolgens deze persoon in te schrijven op de wachtlijst. Hierbij staat de keuzevrijheid centraal en beslist de aanvrager op welke wachtlijst er ingeschreven wordt.
Wanneer de kandidaat gunstig staat op de wachtlijst en deze binnenkort kan opgenomen worden dan wordt de kandidaat verwittigd en bij interesse voor een opname wordt deze voorgedragen aan het woonzorgcentrum die de kandidaat zal screenen. Als er dan een kamer vrij komt kan deze kandidaat vlot opgenomen worden.
U vroeg ook welke oplossingen er voor de rest nog zijn.
Er wordt in eerste instantie altijd bekeken of een uitbreiding van de thuiszorgdiensten mogelijk is, waarbij de oudere zo lang mogelijk thuis kan blijven en/of er nog een periode kan overbrugd worden op die manier.
Wanneer de thuiszorgdiensten aangeven dat zij op hun limieten botsen en het thuis wonen echt niet meer haalbaar blijkt, wordt er voor deze mensen een kortverblijf gezocht in afwachting van een definitieve plaats in een woonzorgcentrum. Zo kan een periode ook overbrugd worden.
Als het alleen wonen niet meer lukt en ook kortverblijf niet mogelijk is én de persoon zich in een acute zorgnood bevindt - waarbij de veiligheid niet meer kan gegarandeerd worden - dan wordt deze door de huisarts doorverwezen voor een ziekenhuisopname.
Het gebeurt ook dat de kandidaten niet onmiddellijk naar het woonzorgcentrum van hun voorkeur kunnen verhuizen en tijdelijk in een ander woonzorgcentrum gaan wonen.
In dat geval kan men steeds op de wachtlijst blijven staan van hun voorkeur-WZC en op een later tijdstip verhuizen wanneer daar een plaats beschikbaar komt.
En u vroeg ook naar enkele tips.